W czasie Kongresu Eucharystycznego trwającego w naszej diecezji, będziemy poznawać Eucharystię krok po kroku przez najbliższe siedem miesięcy, począwszy od września. W naszych parafiach przed każdą niedzielną Mszą św. będą czytane katechezy omawiające poszczególne części Mszy Świętej, czyli tzw. liturgię słowa i liturgię eucharystyczną i obrzędy wstępne i końcowe. Autorem tych katechez jest liturgista ks. dr Maciej Maciukiewicz, Wicerektor WSD w Ełku. Niech odkrycie niezwykłej duchowej rzeczywistości, która kryje się w symbolicznych czynnościach Eucharystii, pozwoli nam doświadczyć obecności żywego Boga, pragnącego nakarmić nas do syta swoim Słowem i Ciałem.

2. ŚPIEW LITURGICZNY – „KTO ŚPIEWA, TEN DWA RAZY SIĘ MODLI”

Są dwa cele muzyki liturgicznej: wielbić Boga i pomagać nam w modlitwie. Muzyka pełni rolę służebną wobec liturgii dlatego też nigdy nie może stać się ważniejsza od niej samej, w związku z tym nie każdy śpiew, nie każdy instrument i nie każdy sposób wykonania nadaje się do liturgii. Szereg dokumentów mówi o tym, co jest dozwolone, a co nie. Liturgia jest modlitwą, oznacza to, że nie tylko piękny śpiew, ale i piękne serce śpiewającego jest tym, co się Bogu najbardziej podoba.

3. UCAŁOWANIE OŁTARZA – SPOTKANIE Z OBLUBIEŃCEM

Ołtarz to kamienny lub drewniany stół w centrum prezbiterium, na którym sprawowana jest liturgia eucharystyczna. Jak mówią dokumenty Kościoła, należy on do najczcigodniejszych miejsc W kościele. Jest nazywany mensa Domini, czyli „stołem Pana”,

a jednocześnie sercem każdego kościoła. Ołtarz ma podwójne znaczenie: jest stołem ofiary i stołem dziękczynienia, z którego spożywamy Boży pokarm.

Stół ofiary nawiązuje do starotestamentalnych ołtarzy, na których zabijane były zwierzęta na ofiarę dla Boga. My dziś nie musimy już zabijać zwierząt, ponieważ były one zaledwie zapowiedzią prawdziwej ofiary, jaką złożył na krzyżu za nasze grzechy Jezus Chrystus. Ołtarzem Nowego Przymierza był krzyż, na którym Jezus ofiarował się Ojcu.

Stół dziękczynienia wskazuje na ucztę w wymiarze Paschy Jezusa. W Starym Testamencie Izraelici, chcąc wyrazić wdzięczność Bogu, świętowali uroczyście tak zwane uczty ofiarne. Tak było między innymi W czasie Paschy, czyli święta obchodzonego na pamiątkę uwolnienia z niewoli egipskiej. Stało się ono zapowiedzią prawdziwej Paschy, która dokonała się podczas Ostatniej Wieczerzy W Wielki Czwartek oraz na krzyżu W Wielki Piątek.

Ołtarz reprezentuje więc dwa aspekty tego samego misterium. Jest stołem ofiary i stołem dziękczynienia, z którego przyjmujemy Najświętsze Ciało i Krew Pana Jezusa. Aby to jeszcze dobitniej podkreślić, ołtarz nakrywamy białym obrusem. Obrus jest po to, aby przyozdobić stół, z którego się spożywa. Przypomina on również całun, W który zawinięte było umęczone ciało Jezusa.

Kiedy kapłan całuje ołtarz przez obrus, jest to ucałowanie tajemnicy śmierci Chrystusa, złożenia do grobu i zmartwychwstania. Skoro więc Kościół zaczyna Eucharystię od pocałunku ołtarza, składanego przez kapłana w naszym imieniu, to w ten sposób przypomina nam, że wchodzimy z Bogiem w głęboką zażyłość.

Jest jeszcze jedna tradycja interpretacji gestu ucałowania ołtarza. Otóż pierwsi chrześcijanie bardzo często celebrowali Msze Święte na grobach męczenników. W późniejszym czasie relikwie świętych umieszczano w płycie ołtarzowej. Kiedy więc kapłan całował ołtarz, w którym znajdowały się relikwie męczennika, wtedy aktualizował niejako prawdę, że Chrystus, którego uobecnia i reprezentuje, całuje swój Kościół w tej cząstce, jaką stanowił ten męczennik.