Kontynuujemy poznawanie Eucharystii w ramach Kongresu Eucharystycznego, który trwa w Diecezji Ełckiej. Przed każdą niedzielną Mszą św. wsłuchujemy się w treść katechez eucharystycznych.
KOLEKTA – MODLITWA KAPŁANA, W KTÓREJ ZBIERA ON WSZYSTKIE NASZE
MODLITWY
Ostatnim elementem obrzędów wstępnych jest kolekta. Jest to krótka, ale niezwykle ważna
modlitwa kapłana, która następuje po akcie pokuty i hymnie Chwała na wysokości Bogu.
Słowo „kolekta” oznacza „rzeczy zbierane razem”. Kapłan zbiera tu wszystkie nasze intencje,
prośby i dziękczynienia, z którymi przychodzimy na Mszę Świętą. Gdy wypowiada wezwanie: „Módlmy
się”, następuje chwila ciszy: jest to czas, abyśmy W naszym sercu wzbudzili W sobie intencję Mszy
Świętej i wypowiedzieli ją przed Bogiem. Jest to moment, W którym chcemy nazwać to, co nosimy
w sercu, i przedstawić to Bogu. Staramy się wzbudzić W sobie również wiarę, że Msza Święta jest
spotkaniem z żywym Bogiem, który zna nasze życie, wie, czego nam potrzeba.
Moment modlitewnego wyciszenia jest nam również potrzebny jako łącznik pomiędzy
obrzędami wstępnymi i liturgią słowa. Kończymy wówczas tę cześć Mszy Świętej, której zadaniem
jest uświadomienie sobie obecności Boga, związane z prośbą, aby sam Bóg uzdolnił nas do godnego
uczestnictwa W Eucharystii. Wyciszamy się, aby otworzyć się na to wszystko, co Bóg zechce
skierować do nas W swoim słowie.
To również czas, kiedy wsłuchujemy się w treść wypowiadanej przez kapłana modlitwy,
która składa się z czterech części. Zaczyna się od wezwania Boga (np, „Boże Ojcze
wszechmogący…”). Po nim wspominamy, co Bóg zrobił dla nas, a co ma dla nas szczególne
znaczenie W tym konkretnym dniu. W kolejnej części prosimy, aby dokładnie to samo uczynił
dzisiaj z nami. Na końcu oddajemy Bogu chwałę, uwielbiając Go w Trójcy Świętej.
Zwróćmy też uwagę na sposób, w jaki kapłan wypowiada tę modlitwę. Gest podniesionych
rąk znany jest już ze Starego Testamentu. Ma on podwójne znaczenie. Najpierw jest
przypomnieniem krzyża. Poprzez ten gest przypominamy więc sobie znowu, że wszystko, co
otrzymujemy od Boga, zawdzięczamy Jezusowi Chrystusowi – Jego męce, śmierci i
zmartwychwstaniu. Jest to też gest otwartych dłoni, czyli gest człowieka, który staje przed Bogiem
jak żebrak i prosi „Ojcze… wszystko, co mam, mam od Ciebie. Proszę, pomóż”.
MODLITWA PSALMEM RESPONSORYJNYM?
Liturgia słowa jest dialogiem, czyli rozmową Boga ze zgromadzonym ludem. W liturgii nie tylko Bóg
zabiera głos, ale także my dajemy w niej odpowiedź Bogu, posługując się słowami psalmu responsoryjnego.
Tekst psalmu jest dobrany odpowiednio do pierwszego czytania. To połączenie pomaga nam
kontynuować rozważanie nad tym, co Bóg przed chwilą powiedział do nas przez swoje słowo. My natomiast odpowiadamy refrenem, na ogół jednym wersem psalmu, który pomaga nam przyswoić przesłanie Pisma Świętego.
Aby dobrze modlić się psalmem responsoryjnym, spróbujmy w liturgii wsłuchać się najpierw w słowa, które śpiewa kantor. Zadaniem kantora jest tak zaśpiewać psalm, aby nie skupiać uwagi na sobie, nie rozpraszać wiernych zbyt szybkim lub zbyt wolnym śpiewaniem, lecz w najpiękniejszy sposób podać tekst psalmu, aby dotarł do serc słuchaczy.
W modlitwie psalmami ważne jest też nasze własne zaangażowanie. Śpiewajmy z głębi serca refren psalmu, czyniąc go swoją modlitwą w tych wszystkich radościach i troskach, które aktualnie przeżywamy.
